De Hoge Raven was een zogeheten ‘MUWI-school’, een relatief goedkoop bouwtype. Het budget voor percentagekunst was klein, dus kocht de gemeente liever werk aan of verstrekte het een kleine opdracht aan een jonge of relatief onbekende kunstenaar, zoals de beeldhouwer Albert Dresmé. Dresmé, een bescheiden man die zich ‘wegens familieomstandigheden’ pas laat als kunstenaar kon vestigen, ontwierp een zitplastiek, samengesteld uit gestapelde blokken van gewapend beton met aan weerszijden een voorstelling in hoogreliëf. De voorstellingen zijn ontleend aan de avonturen van Keteltje en Lasse Länta, twee personages uit de kinderboeken van Cor Bruijn, naar wie de school oorspronkelijk was vernoemd. De commissie keurde het ontwerp goed op voorwaarde dat het beton een donkere kleuring zou krijgen zodat het object beter uit zou komen op de lichte stoeptegels. Ook diende het reliëf verdiept te worden aangebracht. De donkere kleuring moest volgens de commissie ook voorkomen dat het object ‘niet zichtbaar vuil en streperig wordt door klauterpartijen’. Het zitplastiek is geliefd en verguisd: er werd veel en graag op geklommen, maar dat leverde kleine verwondingen op. Bij een verbouwing van de school werd het kunstwerk verplaatst van het schoolplein naar het gazon.
Bij de sloop van de school is het in depot geplaatst. Op verzoek van inwoners van Tuinwijk is het werk in 2017 herplaatst in het plantsoen aan de Willem Arntszkade als onderdeel van de beeldenroute aldaar.
