De nieuwbouw in de Betonbuurt had als doel verpauperde delen van de wijk aan te pakken. Het buurtcomité meende dat een kunstwerk hierbij goed zou passen, en deed een beroep op de percentageregeling. De opdracht ging naar Jan Hein Daniëls, die het ontwerp samen met kunstenaar Wim Korvinus uitwerkte. Uitgangspunt was het plein een eigen karakter te geven, daarbij gebruikmakend van de formele kenmerken uit de directe omgeving. Het pleintje aan de Van der Marckstraat had al een cirkelvorm, met parkeerruimte eromheen. Daniëls herhaalde de cirkel zodat dit aspect meer nadruk kreeg. Het middelpunt van het plein lag niet op de as van de straat, maar de roestvrij stalen kolom plaatste hij wel centraal op deze zichtlijn. Het bovenste deel van de kolom beweegt onder invloed van de wind, daarbij enigszins tegengewerkt door sterke magneten in het onderste deel. Twee terrazzo muren doorsnijden de cirkels en dienden om het naast het plein gelegen Noorderbad aan het zicht te onttrekken. Aanvankelijk waren de cirkels met gras begroeid, maar omdat dat te veel onderhoud vergde zijn ze in 1988 in overleg met de kunstenaar bestraat. In de huidige situatie is er juist meer groen rond het kunstwerk aanwezig, wat de strakke, formele organisatie van het beeld enigszins teniet doet. De prominent aanwezige zuil was een voorbode van de meer autonome beelden van Daniëls uit de jaren tachtig en negentig. Tegenwoordig werkt hij vooral met lichtobjecten. MS
