De zes dierfiguren van Marjolijn Mandersloot en Hans van Wezel ogen als goedaardige ontdekkingsreizigers uit een parallelle fantasiewereld. Zijn ze soms de crew van het ruimteschip? Neergedaald in Leidsche Rijn om hun vreedzame missie te volbrengen? Ze zijn nieuwsgierig en richten zich tot ons, aardlingen, op gelijkwaardig niveau. Ze verleiden de gebruikers met ze het ruimteschip te betreden met een retourtje ‘toekomst’ op zak. De intergalactische boodschap is eenduidig: leren én leven doe je met elkaar.
Als eigenzinnige karakters markeren de beelden de verschillende entreezones van MFA Het Zand. Ze bieden ze de gebruikers een warm welkom en benadrukken de diversiteit aan gebruikers. Hoewel in robuust brons uitgevoerd, is de materiaaluitdrukking van de beelden warm en zacht, wat tot aanraken en voelen uitdaagt. De hoogte van de dierfiguren loopt uiteen van 80-150 cm, overeenkomend met de kinderen die de grootste doelgroep van Het Zand vormen.
Met de beelden van Marjolijn Mandersloot en Hans van Wezel bevinden we ons in aangenaam gezelschap. En ook al zijn herkenbare menselijke en dierlijke vormen een belangrijke inspiratiebron, ze dienen vooral als metafoor. Zien we eigenlijk wel wat we denken te zien? Zware bronzen sculpturen lijken gemaakt van vloeibaar kaarsvet of zacht rubber. En sierlijke objecten van dik tuigleer ademen een sfeer van traditionele luxe. De materiële ervaring lijkt zich vaak af te zetten tegen de 'ware' ervaring. We worden verleid om de grenzen tussen verbeelding en werkelijkheid op te zoeken. En het is in de verrassende tactiliteit van de sculpturen dat we hun ware aantrekkingskracht vinden.
