Samen met Berend Hendriks en Lex Horn was Harry op de Laak een van de belangrijkste Nederlandse kunstenaars op het gebied van monumentale wandkunst. Hij werkte met veel verschillende materialen: zo maakte hij niet alleen vele baksteenreliëfs voor met name scholen, maar ook een abstract glasappliqué voor het Philips Verkoopkantoor in Eindhoven en vloertegelmozaïeken voor de Immanuelschool in Amsterdam. Rond 1960 maakte Op de Laak een vrijstaande wandafscheiding voor de Esso Raffinaderij Pernis bij Rotterdam. Het autonome, abstracte karakter hiervan moet indruk hebben gemaakt op beeldhouwer Han Wezelaar, die destijds lid was van de adviescommissie in Utrecht. Nadat hij hoorde over plannen voor een keramieken, losstaande muur in de tuin van een zorgcentrum in Kanaleneiland, spoorde hij de commissie aan een opdracht te verlenen aan Op de Laak. Blijkbaar ging de commissie akkoord; nog geen twee jaar later verrees er een ruimtelijke compositie van vier vrijstaande rechthoekige, met keramiek beklede wanden. Op de tegels zijn abstracte patronen en vormen aangebracht in blauwe en aardetinten. Na zijn carrière als monumentaal kunstenaar wijdde hij zich aan de vrije schilderkunst: ‘Er kwam onberaden tegen het alsmaar krullen en feestslingers moeten bedenken. Als je alle dagen feestslingers moet ophangen, is er geen feest meer.’ MG
