Al vrij snel na haar afstuderen in 1979 begon voor Marijke de Goey een succesvolle carrière als beeldhouwer. Sindsdien realiseerde zij vele werken in de openbare ruimte, autonome sculpturen en sieraden. Zij ontwikkelde een herkenbare vormentaal van ijle, ruimtelijke tekeningen, waarbij motieven als het vierkant en de kubusvorm vaak terugkeren. Bij de nieuwbouw van het Gemeentelijk Energie Bedrijf (GEB) werd De Goey samen met Jan van Munster al in een vroeg stadium bij het project betrokken. Het ontwerp van het gebouw van architect Van Ardenne was nog niet bestekklaar toen de beide kunstenaars in 1982 werden benaderd ‘vanwege hun analytische benadering ten aanzien van de omgeving waarin de kunst een rol is toebedacht terwijl hun werk daarnaast toch een duidelijk autonoom karakter draagt.’ In plaats van een concrete opdracht kregen zij de vraag zelf een idee te leveren voor een kunsttoepassing. Daarbij werd de mogelijkheid opengehouden dat zij niet zelf een ontwerp zouden maken, maar een algemeen voorstel zouden doen voor de inzet van kunst in relatie tot het gebouw. Beide kunstenaars kwamen zelf met een schetsontwerp en overlegden met de architect over de plaatsing in het gebouw. Op verzoek van De Goey paste Van Ardenne zijn ontwerp voor de hal aan om meer ruimte te maken voor haar werk. Op twee wanden in de hal en op een wand in het bedrijfsrestaurant realiseerde De Goey een tekening van kubusvormen. Deze tekeningen zijn voor een deel direct op de muur gemaakt en voor een deel ruimtelijk geconstrueerd met spanveren, waardoor een subtiel spanningsveld tussen twee en drie dimensies ontstaat. De netwerkstructuur van de tekeningen past bij de technische aard van het energiebedrijf en de modulaire opbouw van het gebouw. MS
