Binnen de context van de kinderopvang Anansi (tegenwoordig De Blauwe Fuut) zocht beeldend kunstenaar Jan van den Dobbelsteen naar een ontwerp dat aansloot bij de belevingswereld van jonge kinderen. Van den Dobbelsteen besloot gebruik te maken van het invallende licht in het trappenhuis van het complex. Hij voorzag de raampartijen van gekleurd glas in verschillende heldere en gemêleerde tinten. Door deze betrekkelijk eenvoudige ingreep creëerde hij een kunstwerk dat voortdurend in beweging is, als een constant veranderlijk beeld. De lichtinval en weersomstandigheden bepalen de intensiteit van de kleuren die op de vloer reflecteren. Ook hing hij een gele en een paarse doek aan het plafond. Met het open- en dichtgaan van de deuren in de hal, bewegen de doeken zachtjes in de wind. Van den Dobbelsteen heeft met zijn speelse werk bewust het voorstellingsvermogen van kinderen willen aanspreken. Het geleidelijk bewegen van een doek of de weerspiegeling van licht kan al voldoende zijn om de fantasie van kinderen te prikkelen. Van den Dobbelsteen vroeg in het kader van zijn opdracht aan Marten Hendriks om eveneens een kunstwerk te realiseren in het gebouw. Deze bedacht een wandinstallatie van draadstaal, dat sterk doet denken aan een klimrek. Hiermee refereren beide kunstwerken aan het thema beweging. Zowel de gekleurde doeken als de wandinstallatie zijn inmiddels verwijderd. Het glaskunstwerk is nog wel grotendeels behouden gebleven.
