Bij een rondgang door het nieuwe gebouw van bureau Burgerzaken raakt de Amerikaanse kunstenaar John Blake, die dan enkele jaren in Nederland woont, onder de indruk van de ontvangsthal. De wachtende mensen in zitjes, de vele handelingen aan de balie en de berichten via de intercom doen hem denken aan de wachtruimte van een luchthaven. Dat brengt hem op het thema herinnering, en de associaties met afstand in tijd en ruimte. Aanvankelijk wilde Blake affiches ontwerpen voor mupi’s in de stad en het gebouw van burgerzaken zelf, om daarmee mensen voortdurend te herinneren aan deze nieuwe locatie van de dienst. De adviescommissie wees het voorstel af omdat ze meende dat bezoekers het werk volstrekt niet als kunstwerk zouden herkennen. Blakes voorstel voor Bone valt wel in goede aarde. Het stuk bot, een deel van een arm, lijkt op de foto uit één stuk te bestaan. In werkelijkheid is Bone samengesteld uit een reusachtige uitvergroting van een stuk bot en zijn spiegelbeeld dat er ondersteboven aan ‘gemonteerd’ is. Het betreft een minimalistisch en absurdistisch beeld dat de mens als het ware reduceert tot een stuk gebeente, maar dan uitgestrekt over twee verdiepingen, als betrof het een vingerwijzing naar de identiteit van de bezoeker in het hier en nu. HH
